کارکرد اقتصادی زنان روستایی در فرآیند توسعه پایدار (مطالعه موردی: استان چهارمحال و بختیاری)

مقاله پیش رو با هدف تبیین ارتباط بین کارکرد اقتصادی زنان روستایی با وضعیّت توسعه پایدار نقاط روستایی به رشته تحریر درآمده است. در این پژوهش از روش‌های اسنادی، پرسشنامه‌ای و مشاهده‌ای استفاده شده است، مدل آماری تجزیه به مؤلفه‌­های اصلی و اقتباس از مدل (پی، اس، آر) الگوی معمول در طبقه‌بندی وتحلیل داده‌ها است. جامعه آماری این پژوهش را 8619 زن روستایی واقع در سنین فعالیت ساکن در564 روستای بالای 15 خانوار استان چهار محال‌وبختیاری تشکیل می‌دهد، تعیین حجم نقاط و خانوارهای نمونه به روش نمونه‌گیری احتمالی طبقه­بندی شده می­‌باشد.چنانچه نتایج حاصل نشان می‌­دهد کارکرد اقتصادی زنان روستایی از سویی متأثر از ساختارهای مکانی- فضایی، و از سوی دیگر در ارتباطی معنا دار با عواملی چون میزان برخورداری از مهارت‌های عمومی و دسترسی یا کنترل بر منابع و عوامل تولید می‌با‌شد. ارتقاء سطح تحصیلات و برگزاری دوره‌های مختلف آموزشی- ترویجی به همراه فراهم ساختن زمینه افزایش دسترسی، کنترل وحتی تملک زنان روستایی بر منابع وعوامل تولید با ارائه راهکارهایی چون، عرضه تسهیلات بانکی ارزان قیمت و... از جمله راهکارهایی است که انتظار می‌رود با اجرای آنها زمینه ارتقاء کارکرد اقتصادی زنان روستایی در فرآیند توسعه پایدار بیش از پیش فراهم گردد.